مطالب آموزشی متفرقه

یکی از مواد اولیه مهم برای تولید محصولات فولادی، سنگ آهن است. در تعریف آن می‌توان گفت به سنگی که میزان آهن آن بیش از

آهن اسفنجی احتمالا از آن دسته اصطلاحاتی نباشد که روزانه و به طور متداول به گوش رسد. این در حالی است که در سال‌های اخیر

نوردکاری یکی از مراحل ساخت هر قطعه فولادی محسوب می‌شود که در دو نوع سرد و گرم انجام می‌گیرد. در مقالات گذشته به معرفی و

یکی از مهم‌ترین مراحل تولید مقاطع فولادی، شکل‌دهی آن‌ها و یا همان نورد است که طی انجام آن، علاوه بر فرم‌دهی به قطعات، ضخامت‌ آن‌ها

به کارگیری و استفاده از هرگونه آهن‌آلات در صنایع مختلف، نیازمند فرم‌دهی اولیه می‌باشد. این شکل‎‌دهی که تحت عنوان نورد شناخته می‌شود، یکی از انواع

در فرایند نورد فولاد، فلز مورد نظر از بین غلتک های تعبیه شده عبور داده می شود. به خاطر فشاری که از سمت غلتک ها به فلز وارد می کنند از ضخامت آهن کاسته و به طول آن اضافه می گردد.

فولاد زنگ نزن با اسم استنلس استیل نیز شناخته می شود. برای تولید این فولاد از میزان بالایی از کروم (دست کم 11 درصد) مصرف می شود. وجود کروم در فولاد به آن خاصیت ضد خوردگی می دهد.

اسلب یا تختال ازجمله محصولات پیش ساخته است، که برای تولید نهایی تعدادی از مقاطع فولادی استفاده می شود. اسلب به وسیله نورد شمش یا ریخته گری پیوسته تهیه می شود.

کربن و آهن دو جز اصلی فولاد کربنی هستند. در فولاد کربن آلیاژهای دیگری نیز وجود دارد که در اندازه کم تری بکار برده می شوند.

استفاده از آهن گالوانیزه به قرن 17 میلادی بازمی گردد. گالوانیزه برگرفته از اسم مخترع آهن گالوانیزه، دانشمند ایتالیایی است.

پلیت هایی که میزان ضخامت آن ها بسیار کم و نازک است با نام برگ یا فویل شناخته می شوند و به پلیت هایی که ضخامت بالایی دارند فولاد سازه ای یا پلیت آهنی گفته می شود.